Soapserie, hoeveel vrouwen zijn er niet die daar naar kijken, 

En ik denk dat ik ook niet kan tellen hoeveel mannen er al dan niet stiekem mee genieten.

Maar wat trekt ons zo aan in zo’n serie.

Zijn het de sterke one-liners, de intelligente inhoud, het zo goed gekozen thema of de verdieping die het ons brengt?

 

Of is het allemaal veel platter.

Houden we van geroddel, intrige en achterklap. Zijn wij er net als in een soapserie op uit om zo makkelijk mogelijk geld te verdienen en de saaie, minder mooie klussen aan een ander over te laten.

 

Heeft ons leven van zichzelf zo weinig kleur dat we het nodig vinden om in een soap te leven, of kunnen we er ook toe gedwongen worden door de omstandigheden.

Kunnen situaties je leiden tot geroddel en dan zo verder naar beneden laten glijden door intrige en achterklap.

 

Als je merkt dat er in de omgeving waar je veel tijd doorbrengt, een sfeer ontstaat waarover je een serie zou kunnen schrijven. En als je dan ontdekt dat het een heel vreemde serie wordt die niemand voor waarheid aan zou zien, maar waar keer op keer situaties ontstaan die je doen afvragen; hoe loopt dit af…

 

Dat is het moment waarop je ontdekt dat je leeft in een soort soapserie.

 

Maar goed, als je inmiddels bekent bent met een aantal van die series, dan weet je ook dat daar vaak geen eind aankomt, dat er meestal niemand het echte geluk vind en dat er veel mensen tussen zitten die lijken te kikken op het ongeluk of de moeilijkheden van anderen.

 

Dus komt de vraag, wil ik leven in een soapserie, voor een korte periode is het best leuk, er gebeurt elke dag iets, anders gaat de spanning uit de serie. 

Maar na verloop van tijd ontdek je toch dat het eigenlijk gebakken lucht is en weinig met het echte leven te maken heeft. De ene ellende neemt de ander mee.  Het wordt steeds moeilijker om te zoeken naar de licht puntjes en makkelijker om uit te kijken naar het volgende wat fout gaat lopen of nog beter wat iemand fout gaat doen. 

Dat het leven wat je daar leeft, eigenlijk gebouwd is op karakters die verder van je eigen ik staan dan wenselijk.

Dat het veel fijner is om een relatie op te bouwen met mensen, dan met karakters.

 

Maar hoe kun je ooit uit een serie geschreven worden zonder dat je ontslagen wordt, een ernstig ongeluk krijgt, of overlijdt? Of nog beter, hoe kun je zorgen dat de hele serie stopt en mensen in alle rust hun eigen ik weer durven te laten zien.

 

Om die vraag te kunnen beantwoorden moet je eerst uit vinden hoe een soapserie ontstaat.

Een soapserie kan nooit ontstaan als iedereen open en eerlijk is, dus het basis ingrediënt voor een soapserie is de roddel en wantrouwen.

 

Maar hoe houdt je de roddel dan buiten de deur en geef je mensen toch de ruimte om hun verhaal te doen, zonder ze te onderbroken worden of tegenwerpingen te krijgen.

Hoe geef je mensen de ruimte om hun meningen en gevoelens te uiten, ook naar elkaar, maar zonder dat dit een ander benadeelt.  

Hoe zorg je voor verbetering binnen je processen, zonder het beschadigen van personen.

 

De basis van dit alles ligt in je zelf denk ik, als je tevreden kunt zijn met wie je bent en wat je doet kun je daar van uit proberen die tevredenheid over te brengen op andere. Als je er zelf op durft te vertrouwen dat je wat je doet, doet met de overtuiging dat je niemand probeert te benadelen kun je iedereen recht in de ogen kijken en misschien nog wel belangrijker dan durf je ook in de spiegel te kijken. 

Maar durf eerlijk te zijn en wees bereid je mening bij te stellen, want ook een ander heeft die overtuiging.

 

Natuurlijk ontstaan er ook dan nog steeds situaties waaraan gewerkt moet worden, maar je kunt zelf kiezen hoe je dat doet.   

Je kunt, zodra je iets hoort, proberen meer informatie in te winnen om je mening te vormen. Je kunt het naast je neerleggen, omdat het soms niemand schaad. Je kunt direct reageren naar de persoon die het nieuws brengt of die het verhaal de wereld in geholpen heeft, maar je moet je wel steeds afvragen hoe een soapserie ook al weer begon!

 

Het is dus een contante strijd tussen vertrouwen en wantrouwen, of tussen roddel en openheid, maar het is niet moeilijk uit te vinden met welke van die twee je het meeste vertrouwen zult krijgen. 

Als er vertrouwen is ben je vaak een stuk gemotiveerder. En een gevolg van vertrouwen is meer betrokkenheid en         verantwoordelijkheid met als resultaat een sterke persoonlijkheid die weer vertrouwen geeft. En op deze vier pijlers kun je heel veel mooie dingen bouwen. 

 

                  Negatieve cirkel:                                                                                   Positieve cirkel:

                     Wantrouwen                                                                                           Vertrouwen

Onzekerheid                  Minder motivatie                                          Sterke persoonlijkheid              Motivatie

                      Veel regels                                                                                       Zelf verantwoordelijk